dokumentacja

W Warszawskim Obserwatorium Kultury miałyśmy okazję skosztować schłodzonej kombuczy i próbować wegańskich pyszności, a to wszystko za sprawą corocznego spotkania z laureatkami i laureatami stypendium artystycznego m.st. Warszawy, a także z dyrektorkami i dyrektorami oraz przedstawicielami i przedstawicielkami instytucji kultury. Możemy nieskromnie stwierdzić, że zaproszone osoby świetnie się bawiły, słuchając o osiągnięciach 55 stypendystów i stypendystek.

Czego warszawskie środowisko artystyczne oczekuje od niezależnych przestrzeni twórczych?

Pomysły na projekty zwykle przychodzą mi do głowy ze wszystkiego, co widziałam, słyszałam i czytałam w określonym momencie, a to wymaga czasu i możliwości skupienia się na tym procesie.

Poprzez swoją aktywność uparcie dążę do tego, by zmienić Polskę w kraj przyjazny dla wszystkich, w miejsce wypełnione akceptacją, radością i wolnością ekspresji.

Potrzebę radykalnej zmiany w relacjach z więcej-niż-ludźmi zauważyłam, gdy próbowałam zdefiniować kryzys klimatyczny jako kryzysu dialogu.

Moja zmiana to wyjście z imaginarium do realu.