dokumentacja

Pierwsze zjazdy ,,Współmyśleń” – spotkań sieciujących osoby zajmujące się badaniami artystycznymi - przygotowały grunt dla działań samobadawczych i samorzeczniczych, które zamierzamy rozwijać w przyszłości jako nieformalna grupa. Tekst ten nie jest więc podsumowaniem zamkniętego projektu, lecz śladem trwającego wciąż procesu. To zarazem fragment niejednorodnego, wielogłosowego archiwum współpracy i zapowiedź naszych przyszłych działań. Planujemy stopniowo dzielić się kolejnymi częściami tego archiwum, zaczynając od opowieści o doświadczeniu facylitacji z perspektywy osób odpowiedzialnych za wspieranie procesu grupowego.

W grudniu 2024 r. zakończyliśmy drugą edycję rezydencji WOK, prowadzoną pod hasłem „Przerwa lub przełom”, podczas której wspieraliśmy indywidualne procesy twórcze 13 osób (pięć z nich tworzyło dwa kolektywy). Teraz oddajemy im głos.

W Warszawskim Obserwatorium Kultury miałyśmy okazję skosztować schłodzonej kombuczy i próbować wegańskich pyszności, a to wszystko za sprawą corocznego spotkania z laureatkami i laureatami stypendium artystycznego m.st. Warszawy, a także z dyrektorkami i dyrektorami oraz przedstawicielami i przedstawicielkami instytucji kultury. Możemy nieskromnie stwierdzić, że zaproszone osoby świetnie się bawiły, słuchając o osiągnięciach 55 stypendystów i stypendystek.

Czego warszawskie środowisko artystyczne oczekuje od niezależnych przestrzeni twórczych?

Pomysły na projekty zwykle przychodzą mi do głowy ze wszystkiego, co widziałam, słyszałam i czytałam w określonym momencie, a to wymaga czasu i możliwości skupienia się na tym procesie.

Poprzez swoją aktywność uparcie dążę do tego, by zmienić Polskę w kraj przyjazny dla wszystkich, w miejsce wypełnione akceptacją, radością i wolnością ekspresji.

Potrzebę radykalnej zmiany w relacjach z więcej-niż-ludźmi zauważyłam, gdy próbowałam zdefiniować kryzys klimatyczny jako kryzysu dialogu.

Moja zmiana to wyjście z imaginarium do realu.