WOK.radar

Jaki wpływ na życie i kierunek rozwoju kariery artystycznej ma specyfika pracy freelancerek i freelancerów w polu tańca współczesnego? W jaki sposób osoby zajmujące się zawodowo tańcem konceptualnym organizują swoją pracę w trybie „od zlecenia do zlecenia”?

Dlaczego w sezonie „boomu na sztuczną inteligencję”, nie korzystamy z wiedzy i kompetencji zdobytych podczas niedawnych rozmów dotyczących zastanych (i nowych) modeli pracy w kulturze - ekologii i nadprodukcji?

Publikacja podsumowująca projekt Artystyczne, społeczne, stołeczne. Warszawskie pracownie artystyczne jako mikroinstytucje porusza temat pracy artystycznej, jej regulacji i ograniczeń na przykładzie funkcjonowania pracowni artystycznych. Skupiając się na lokalach miejskich, ale eksplorując również te wynajmowane na rynku prywatnym, znajdujące się na Akademii Sztuk Pięknych, czy tworzące kooperatywy twórcze, przyglądamy się różnym sposobom organizacji pracy twórczej, zależących najczęściej od dostępu do przestrzeni na nią przeznaczonych.

Publikacja Jacy tacy nowacy? Doświadczenia współpracy polskich organizacji kulturalnych z białoruskimi artystami i artystkami w zakresie projektów teatralnych jest próbą przyjrzenia się współpracy białoruskich artystów_ek i grup artystycznych z warszawskimi instytucjami kultury w obszarze projektów teatralnych. Interesują nas przede wszystkim wyzwania i możliwości wsparcia osób twórczych.

Audience development niejedno ma imię, o czym przekonałam się w trakcie pracy nad tym artykułem. Najczęściej zakłada strategiczne działania, ale jego elementy mogą mieć nieco mniejszy zasięg i także przyczyniać się do przyciągania publiczności, gromadzenia wokół danego miejsca lub wydarzenia stałej grupy osób.

Kto powinien odpowiedzieć na to pytanie? Osób czytających i wspierających czytanie jest wiele, a podejść może być jeszcze więcej. W WOK-u stworzyłyśmy warunki do zastanowienia się nad tym zagadnieniem i refleksji między dziedzinami, aby uchwycić transdyscyplinarny sens wspierania czytelnictwa.

Brytyjscy brutaliści, aktywizm kulturalny, teatr atakowany przez bojówki skrajnej prawicy – Paweł Łysak, czyli dyrektor Teatru Powszechnego w Warszawie, odsłania kulisy zarządzania instytucją operującą w wysokiej temperaturze politycznej.

Czy można zarządzać dużym miejskim teatrem znanym z wysokich artystycznych aspiracji w sposób empatyczny, włączający, ludzki? Anna Rochowska – dyrektorka TR Warszawa – ujawnia, z czym się mierzy, próbując łączyć ogień z wodą.

Czy nowym modelem instytucji kultury będzie placówka w stanie ciągłego tworzenia się, nieprzerwanej transformacji i przepoczwarzania? Jak zarządzać muzeum, które wciąż migruje, buduje się, zmniejsza i powiększa? Joanna Mytkowska – dyrektorka Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie – opowiada o kierowaniu nieuchwytną strukturą.

Badanie edukacji kulturalnej w Warszawie to badanie miasta: jego radykalnie zmieniającej się społeczności, zmian i niepewności w obliczu globalnych wyzwań, a także lokalnych uwarunkowań i ich wpływu na życie osób, które tu mieszkają. WOK prezentuje raport Edukacja kulturalna w badaniach i działaniach, kończący drugi etap badania praktyk edukacji kulturalnej w Warszawie.

Podgłaśniaczki dziewczyńskich tonów na dziaderskie żarciki. Pod przewodnictwem Joanny Mueller otwieramy przestrzeń wiersza i zapraszamy osoby czytelnicze do nasłuchiwania nowych głosów poetyckich i poszukiwania utworów, które nie są kameleonami. Rozmowa z poetką zamyka cykl wywiadów eksperckich w ramach projektu badawczego Edukacja czytelnicza prowadzonego przez WOK.

Czy można radykalnie chodzić z głową w chmurach? Czytanie w dobie rewolucji cyfrowej to sól w oku literackich purystów i skok w bok wykonywany za każdym razem, gdy zdradzimy logikę postępu, zysku i konsumpcji. Refleksją badaczek WOK o tym, co w czasach cyfrowej rewolucji może oznaczać edukacja czytelnicza, podzieliłam się jako panelistka na konferencji „Oko na świat” (L’œil du monde) 22 marca 2024 w Bibliotece Narodowej.

Otwarty i żywy katalog praktyk międzykulturowych to efekt wielomiesięcznej pracy sieci Reagujemy!. Wierzymy, że może być pomocny w pracy z osobami z doświadczeniem migranckim i/lub uchodźczym. Katalog nazywamy „żywym” i „otwartym”, ponieważ jest dynamicznie rozwijającym się zbiorem praktyk, które będziemy adaptować i aktualizować w odpowiedzi na zmieniające się potrzeby i konteksty kulturowe. „Żywy” oznacza, że dokument jest stale uaktualniany o nowe doświadczenia i rozwiązania.

Komisja Europejska wskazuje transformację cyfrową jako jeden z głównych motorów zmiany w miejscach pracy w UE. Rosnąca ilość danych, ich wykorzystanie w różnych branżach i stanowiskach, rozwój prac nad sztuczną inteligencją oraz jej potencjalnie zakłócający charakter dla rynku pracy sprawiają, że coraz ważniejsza staje się umiejętność ich analizy.

Czy instytucje kultury skazane są na tradycyjne formy organizacji? Jak można inaczej myśleć o strukturze i sposobach pracy? Jakiego modelu chcemy, zmęczeni dotychczasowym hierarchicznym układem ról? Jak skutecznie się komunikować? Jak skutecznie podejmować decyzje? Te i inne pytania towarzyszyły nam podczas warsztatów z podstaw socjokracji, które przeprowadziłam z zespołem WOK. Oto krótka charakterystyka tego modelu dla tych, którzy są zainteresowani i zainteresowane samoorganizacją.

Przedstawiamy prezentację wypracowanych przez ekspertki i ekspertów rozwiązań dla kultury na czas przełomu. Dyskusja na temat organizacji finansowania i funkcjonowania kultury w Polsce odbyła się 26 września w Nowym Teatrze w Warszawie. Debata była skupiona wokół czterech tematów wiodących: ustawy o statusie artysty zawodowego, instytucji kultury, decentralizacji kultury oraz kultury społecznej i obywatelskiej.

Czym interesuje się warszawska młodzież z doświadczeniem uchodźczym? Jak do niej dotrzeć? Te pytania już od jakiegoś czasu stawiałyśmy sobie w Warszawskim Obserwatorium Kultury – i wtedy pojawiła się Oksana Kolisnyk, studentka sztuk społecznych w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, z pytaniem, czy może zorganizować warsztaty w naszym WOK.lab.

Projekt przedstawia perspektywy rozwoju oferty kulturalnej Warszawy do 2040 roku. Wyniki badania wskazały na kierunki, które instytucje kulturalne powinny obrać, aby stać się bardziej atrakcyjnymi w oczach młodych w perspektywie przyszłości. Rezultaty i wskazane rekomendacje będą mogły być zastosowane przez wszystkie placówki przy rozwijaniu swojej oferty kulturalnej.

Raport Museum Watch Governance Management ma pomóc społeczności muzealnej w skuteczniejszym rozwiązywaniu problemów związanych z zarządzaniem. Pomysł wyłonił się z istniejącego już programu Museum Watch, wprowadzonego przez CIMAM w celu „wspierania muzealników sztuki nowoczesnej i współczesnej w radzeniu sobie z krytycznymi sytuacjami, które podważają ich zdolność do podejmowania praktyki zawodowej i wpływają na zdolność muzeum do działania zgodnie z międzynarodowymi standardami najlepszych praktyk”.

Dokument zawiera rekomendacje, wskazówki i inspiracje dotyczące tematyki projektów, sposobów i metod pracy z odbiorcą, a także narzędzi wsparcia dla prowadzących działania w zakresie edukacji kulturalnej. Ma pomóc w zaplanowaniu nie tylko pojedynczych aktywności edukacyjnych, ale także całościowych strategii działania instytucji, w których edukacja kulturalna odgrywa istotną rolę.