Iza Szostak

Zgłosiłam się na rezydencje z potrzeby przyjrzenia się sobie z dystansu. Codzienne „dzieciowe” obowiązki wprowadzają rutynę, piramidę zobowiązań zbudowaną z poczucia odpowiedzialności za zdrowie i bezpieczeństwo maluszków. Zastanawiam się, jak można to wypośrodkować – być dla dzieci, ale i dla siebie.

Zgłosiłam się na rezydencje z potrzeby przyjrzenia się sobie z dystansu. Marzy mi się praca nad zmianą. Codzienne „dzieciowe” obowiązki wprowadzają rutynę, piramidę zobowiązań zbudowaną z poczucia odpowiedzialności za zdrowie i bezpieczeństwo maluszków. Zastanawiam się, jak można to wypośrodkować – być dla dzieci, ale i dla siebie. Uznałam, że taki program dałby mi czas na wymyślenie na nowo, za czym stoję i co mnie na tym etapie interesuje, a także czym to jest w relacji z opiekuńczym okresem w moim życiu. Nie chodzi mi o takie klasyczne zawalczenie o siebie, bo potrafię przekazywać opiekę nad dziećmi. Zależy mi na złapaniu jakiejś fali z innymi dorosłymi. Zdystansowanie się i odkrywanie, gdzie i jak mogłabym dalej używać swojego potencjału. Myślałam, żeby zająć się rozpisywaniem koncepcji na mój nowy spektakl choreograficzny, który jest w planach pod koniec 2025 roku w Pradze lub po prostu dać sobie czas na zmapowanie myśli.


Jestem choreografką, tancerką i performerką. W swojej praktyce artystycznej wykorzystuję założenia nowego materializmu, co pozwala mi postrzegać materię jako siłę aktywną i sprawczą, a prace choreograficzne opierać na wykreowanym systemie komunikacji między ciałem i obiektem. Jako budulca używam przetworzonych obrazów z obszaru sztuk wizualnych i filmu, badań antropologicznych, prywatnego archiwum wideo i własnej biografii. W spektaklach eksploruję formy hybrydowe: ciało jawi się w nich jako kostium oraz medium – nośnik stanów emocjonalnych. Choreografia jest dla mnie instrumentem do tworzenia nowego porządku. Jestem absolwentką Szkoły Baletowej w Warszawie oraz Codarts–Rotterdam Dance Academy w Holandii. Studiowałam w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej w Warszawie. Odbyłam również staż w belgijskim zespole Troubleyn / Jan Fabre. Jestem stypendystką polskiego Ministerstwa Kultury, holenderskiego Corrie Hartong Fonds, międzynarodowego projektu dla młodych choreografów SPAZIO, Programu Alternatywnej Akademii Tańca, stypendium twórczego Grażyny Kulczyk 2021 oraz Visegrad Fund. Jestem autorką spektakli m.in. „RE//MIX–Merce Cunningham”, „Ciało. Dziecko. Obiekt”, „Europa. Śledztwo”, „Balet koparyczny”, „National Affairs”, „PRIV”, „le journal secret”, „Skaj is The Limit”. Mieszkam w Warszawie. Od wielu lat blisko współpracuję z artystą audiowizualnym Kubą Słomkowskim, który jednocześnie jest moim partnerem życiowym. Współtworzę warszawski kolektyw choreograficzny Centrum w Ruchu. Jestem mamą Rozalii i Ignacego.

Podziel się

Facebook | Twitter | Linkedin