2025

Kiedy przyjechałam do Turcji na studia doktoranckie, zupełnie inaczej wyobrażałam sobie swoją przyszłość. W 2017 roku w moim rodzinnym mieście miały miejsce masowe aresztowania Ujgurów i to zmieniło bieg moich marzeń. (…) 3 września 2024 roku zakończyłam ośmioletni etap życia w Turcji i przyleciałam do Warszawy.

W ramach poszerzania wiedzy o tańcu i choreografii WOK przygotowuje serię rozmów z praktykami i praktyczkami tańca Co nam (z)robi taniec? prowadzonej przez Joannę Leśnierowską. Celem cyklu jest szukanie odpowiedzi na pytanie, co nam może dać – każdemu z osobna i całej naszej wspólnocie - regularne obcowanie z tańcem, jego doświadczanie i praktykowanie?

Rok 2025 to kolejny, w którym technologie cyfrowe zajmują ważne miejsce w dyskursie publicznym, pobudzają wyobraźnię, a część z nich rzuca wyzwanie utartym sposobom myślenia i nawykowym działaniom. Pojawienie się wielkich modeli językowych (LLM), takich jak np. Gemini czy ChatGPT, oznacza oddanie w ręce ludzi narzędzia, które może wspomagać pracę i kreatywność, ale też – z drugiej strony – może tę kreatywność ograniczać, wyręczać w wykonywaniu zadań trudnych i często niewdzięcznych, bo wymagających namysłu, spokoju i czasu.

Jak doświadczenie macierzyństwa zmienia osoby pracujące w zawodach artystycznych?; jak wpływa na ich sytuację zawodową i na codzienną pracę?; jakim wyzwaniem jest próba łączenia przestrzeni zawodowej z zadaniami opiekuńczymi?

Warszawskie Obserwatorium Kultury zakończyło nabór do trzeciej edycji programu Rezydencji artystyczno-badawczych WOK w 2025 r. Po odbyciu siedemnastu rozmów w drugim etapie naboru komisja w składzie: Anna Bieliz, Prot Jarnuszkiewicz, Łucja Krzyżanowska, Maryna Tomaszewska i Paweł Sztarbowski zaprasza do programu dziesięć osób, które otrzymały najwyższe noty:

Przerwa czy przełom? Towarzyszenie w rozwoju osobom zajmującym się sztuką i/lub badaniami

Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego i Warszawskie Obserwatorium Kultury zapraszają 25 kwietnia o godz. 14:00 na spotkanie „Mobilni artyści i artystki. O wspieraniu międzynarodowej wymiany kulturalnej”. Wydarzenie odbędzie się w formie hybrydowej: w sali kina w CSW przy ul. Jazdów 2 oraz jako streaming na Youtube. Spotkanie odbędzie się w języku angielskim. Wstęp wolny.

Co roku w Warszawie studia artystyczne kończy ponad 200 osób. Aby kontynuować praktykę artystyczną, potrzebują miejsca do pracy. Wydaje się jednak, że dostęp do przestrzeni i narzędzi, które umożliwiałyby pracę twórczą, bywa ograniczony. Coraz rzadziej powstają w Warszawie nowe przestrzenie przeznaczane na pracę artystyczną. Dlatego w WOK zajmujemy się poszukiwaniem rozwiązań i nowych kierunków myślenia o roli pracowni artystycznych – i pracowania – w tkance miasta.

Komisja w składzie: Anna Bieliz, Prot Jarnuszkiewicz, Łucja Krzyżanowska, Paweł Sztarbowski i Maryna Tomaszewska dziękuje wszystkim osobom aplikującym za przesłane zgłoszenia. WOK postawił przed nami ważne i niełatwe zadanie wybrania kilkunastu spośród wielu wartościowych pomysłów. Poziom szczerości i powagi wybrzmiewający z Waszych zgłoszeń był dla nas bardzo poruszający.

Pierwsze zjazdy ,,Współmyśleń” – spotkań sieciujących osoby zajmujące się badaniami artystycznymi - przygotowały grunt dla działań samobadawczych i samorzeczniczych, które zamierzamy rozwijać w przyszłości jako nieformalna grupa. Tekst ten nie jest więc podsumowaniem zamkniętego projektu, lecz śladem trwającego wciąż procesu. To zarazem fragment niejednorodnego, wielogłosowego archiwum współpracy i zapowiedź naszych przyszłych działań. Planujemy stopniowo dzielić się kolejnymi częściami tego archiwum, zaczynając od opowieści o doświadczeniu facylitacji z perspektywy osób odpowiedzialnych za wspieranie procesu grupowego.

W grudniu 2024 r. zakończyliśmy drugą edycję rezydencji WOK, prowadzoną pod hasłem „Przerwa lub przełom”, podczas której wspieraliśmy indywidualne procesy twórcze 13 osób (pięć z nich tworzyło dwa kolektywy). Teraz oddajemy im głos.

Czy sektor artystyczny w Europie ponosi zbiorową odpowiedzialność za osoby artystyczne,
które były zmuszone do relokacji lub przemieszczenia się z powodu prześladowań lub łamania
ich praw człowieka? Jestem zdania, że tak właśnie jest.

Tekst analizuje ulotną naturę przestrzeni, pamięci kulturowej i tożsamości, przedstawiając transnarodowe przykłady złożoności zjawiska przynależności.

Towarzyszenie osobom artystycznym i badawczym w rozwoju.

To, że instytucje i podmioty kultury w Warszawie nie istnieją w próżni – jest oczywistym stwierdzeniem. Jednak zrozumienie krajobrazu, jaki tworzą oraz ekosystemu, w jakim funkcjonują: a więc własnych, wewnętrznych uwarunkowań oraz sieci relacji z innymi podmiotami, w jakich się znajdują – wymaga pilnej i wnikliwej analizy. Badanie ekosystemu warszawskiej kultury rzuca nowe światło na współpracę, tożsamość oraz potencjały instytucji kultury w mieście. W szerszym kontekście, badanie tworzy lepszy grunt do eksploracji pojęcia odporności instytucji kultury: bardziej systematycznego uchwycenia, czym jest odporność w sektorze kultury w Warszawie oraz rekomendacji, w których kierunkach powinna się ona rozwijać/wzmacniać.