Dorota Ogrodzka
Od dawna przymierzam się do napisania książki o tytule „ROBOTNICE KULTURY”. Ma to być próba przyjrzenia się doświadczeniom osób, które pracują w sektorze kultury i sztuki, ich nieoczywistym historiom, a także – szerzej – krajobrazowi tego sektora. Zdarza mi się, że wstaję o piątej rano, by przed rozpoczęciem obowiązków danego dnia móc poświęcić kilka chwil na pisanie. Od pewnego czasu jednak widzę, że to nie działa, że nie da się tego robić przy okazji. Mój namysł prowadzi mnie też w stronę rozdziału o potrzebie zatrzymania, o możliwości dyskutowania z reżimem nadprodukcji i harówki. Ciężko pisać o przerwie jednocześnie będąc w pędzie. W ramach rezydencji chcę doświadczyć przerwy i zebrać materiały do rozdziału o tym, jak robić przerwę. Jak traktować przełomowe sytuacje dojścia do ściany swojej wyporności, siły, nadziei jako możliwe momenty zmiany swojego sposobu pracy, a także funkcjonowania całej branży kultury i sztuki. Chcę odpocząć, wydobyć własne myśli, zapisać je, a także zaprosić do rozmów osoby pracujące w kulturze. Chcę je zapytać o ich doświadczenie przerwy, zapauzowania, przełomu. O ich źródła siły i mądrości wynikające z kryzysu.
Jestem artystką i aktywistką. Używam interdyscyplinarnych narzędzi, choć przede wszystkim pracuję w obszarze sztuk performatywnych, teatru i sztuki społecznej. Jestem pedagożką teatru, reżyserką i dramaturżką. Współpracuję z wieloma teatrami w Polsce, realizując spektakle lub inne formy artystyczne i edukacyjne. Facylituję procesy twórcze i grupowe. Wymyślam i prowadzę autorskie warsztaty i projekty artystyczno-społeczne oraz aktywistyczno-edukacyjne. Jestem wiceprezeską Stowarzyszenia Pedagogów Teatru, z którym na co dzień działam w Warszawie oraz współpracuję z instytucjami kultury i organizacjami w różnych miejscach kraju i Europy.
W ramach międzynarodowych współprac (m.in. w projekcie Reshape) zajmuję się wymyślaniem narzędzi i rozwiązań na rzecz transformacji sektora kultury i sztuki. Jestem także badaczką, przez wiele lat współtworzyłam Kolektyw Terenowy, czyli grupę artystyczno-badawczo-trenerską działającą na pograniczu sztuki, etnografii i animacji kultury. Jestem założycielką Laboratorium Teatralno-Społecznego. Od prawie dwudziestu lat pracuję na uczelniach wyższych. W Instytucje Kultury Polskiej ukończyłam studia doktoranckie i do dziś prowadzę tam zajęcia m.in. współtworząc program studiów podyplomowych Pedagogika Teatru. W Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych prowadzę zajęcia ze sztuki społecznej, współczesnego teatru oraz warsztaty z metodologii badań w kulturze, oraz z pisania i mówienia o nich. Od dwóch lat pracuję też w Akademii Teatralnej w Warszawie.
Jestem jedną z kuratorek programowych festiwalu Slot Art, który od trzydziestu lat odbywa się na Dolnym Śląsku. Piszę teksty, publikuję, wymyślam nowe narzędzia. Wspieram mentorsko i tutorsko lokalnych liderów i liderki oraz grupy twórcze i zespoły pracujące w różnych obszarach życia społecznego. Jestem absolwentką Szkoły Tutoringu Fundacji Szkoła Liderów, Forum Dramaturgicznego przy Instytucie Teatralnym, Szkoły Ekopoetyki przy Instytucie Reportażu oraz kursu CoachWise. Byłam stypendystką artystyczną MKiDN oraz Miasta Stołecznego Warszawy. W swojej pracy łączę wyobraźnię i uważność, sztukę i ludzi, nastawienie na proces i badawczą wrażliwość oraz chęć wymyślania nowych narzędzi społecznej zmiany.