Patrycja Drzazga

Będąc zaangażowaną w działalność Spółdzielczej Farmy MOST, chciałabym przemyśleć swoją funkcję/misję i konsekwentnie ją realizować. Dotychczas moje działania były skupione na podstawowych potrzebach organizacji. Od pewnego czasu odczuwam rosnącą frustrację, wynikającą z nieumiejętności realizowania swoich oryginalnych pomysłów. Borykam się z brakiem pewności siebie i mam trudności z korzystaniem ze swoich zasobów. Potrzebuję pomocy w przełożeniu pomysłu w działanie. Chciałabym kontynuować proces odnajdywania się w nowej tożsamości jako pracowniczki i projektantki z równolegle kiełkującą tożsamością organizacji, tak, abym mogła zastanowić się głębiej jak tworzyć branding w prawdziwie ekologiczny sposób.

Jestem ogrodniczką, aktywistką, działaczką społeczną, graficzką, artystką wizualną; absolwentką Wzornictwa przemysłowego w Warszawskiej Szkole Ekologii i Zarządzania w Warszawie. Aktywnie pracuję jako graficzka, specjalizująca się w druku oraz projektowaniu na potrzeby scenografii filmowych. Jestem członkinią zarządu Pracowni Dóbr Wspólnych, która tworzy mikrospołeczność, łączącą ogrodników i działaczy ekologicznych. Od 2018 roku aktywnie współtworzę społeczność wokół ogrodu społecznego Motyka i Słońce oraz przestrzeni Solatorium na osiedlu Jazdów w Warszawie. W 2022 roku postanowiliśmy wynieść swoje działania z zakresu ogrodnictwa miejskiego, aktywizmu ekologicznego i sztuki na wyższy poziom, otwierając farmę miejską na warszawskich Siekierkach, formalizując się w kolektywny twór jakim jest Spółdzielnia MOST. Koordynuję oraz prowadzę wiele wydarzeń i warsztatów z obszaru ekologii, projektowania oraz rolnictwa miejskiego. Miałam również przyjemność prowadzić kółko zinowe, które zaowocowało publikacją „Jazgot”. Angażuję się w projekty zorientowane na tematykę suwerenności i bezpieczeństwa żywnościowego w mieście tj. AESOP4FOOD Madryt w 2022 roku oraz AESOP4FOOD Montpellier w 2024 oraz Biennale Nieużytków w 2022.

Podsumowaniem rezydencji Patrycji jest dziennik w formie krótkiego zina. Każda rezydencja w Warszawskim Obserwatorium Kultury ma wymiar indywidualny i osobiste zapiski uczestniczek odzwierciedlają tę różnorodność.

Chciałabym przemyśleć swoją funkcję i misję, a potem konsekwentnie ją realizować. Dotychczas moje działania były mocno skupione na podstawowych potrzebach kolektywu Spółdzielcza Farma MOST. Prowadziło to do frustracji i poczucia, że mój potencjał jest źle ukierunkowany.

Dostrzegam także trudności z przejściem od pomysłów do realizacji – powodem może być niedostateczna pewność siebie oraz brak narzędzi.

Chciałabym kontynuować proces odnajdywania się w nowej tożsamości jako pracowniczki i projektantki w środowisku równolegle kiełkującej tożsamości organizacji.

Największym wyzwaniem okazała się idea konsekwencji. Pracowałam nad tym, by nie zaczynać nic nowego, tylko udoskonalać to, co już mam. Potrzebowałam zmiany podejścia, tak by nie traktować kariery jako przygody, tylko świadomie wyznaczać cele i drogę, dobierać właściwe narzędzia i je weryfikować.

Uświadomiłam sobie, jak dużo mnie jeszcze czeka zarówno w zawodzie graficzki, artystki wizualnej, jak i aktywistki działającej w kolektywie, i że to może być ekscytujące. Zrozumiałam, że kluczem do utrzymania zainteresowania moją pracą jest wyznaczenie celu i trzymanie się ścieżki prowadzącej do jego urzeczywistnienia.