Ada Adu Rączka

Zgłaszam się do programu, bo potrzebuję wsparcia – merytorycznego, strategicznego, finansowego.  Na co dzień łączę pracę artystyczną z pracą w szkole i prowadzeniem warsztatów. Do swojej twórczości włączam elementy wizualne i literackie. Projekty indywidualne przeplatam z trwaniem w kolektywach (przede wszystkim w Plenum Osób Opiekujących Się). Jako osoba niebinarna eksploruję przestrzeń „pomiędzy” również w wymiarze ekspresji, języka, bycia. Temat tegorocznej rezydencji rozumiem jako okazję do wymiany codziennych praktyk przetrwania, w sensie przyziemnym. Przeciwdziałanie wypaleniu. Wzmocnienie w twórczości i poza nią, naukę podtrzymywania siebie i innych. 

Podczas programu rezydencyjnego chcę się skupić na spokojnej refleksji nad tym, w jaki sposób mogę korzystać ze swoich zasobów bez „zużywania” ich do zera. Mam zamiar zastanowić się nad możliwościami łączenia pracy zawodowej i indywidualnej praktyki artystycznej z zaangażowaniem w kolektyw, czyli przyjrzeć się mojemu aktualnemu schematowi funkcjonowania. W skrócie, chcę zmierzyć się z pytaniem: jak działać dalej i się nie wypalić? Liczę na wymianę doświadczeń (i strategii!!) z innymi osobami uczestniczącymi oraz spotkania 1:1 z liderkami programu. 

Absolwent_ka Fine Arts w Städelschule we Frankfurcie nad Menem. Pracuję z obrazami, tekstem i wideo. Łączę poezję z obrazem, odręczne pisanie i rysowanie z cyfrowym przetworzeniem. Jestem osobą autorską książek poetyckich Nie róbmy nic, błagam. Ale powiedzmy innym, że robiłyśmy (2019), Chciałośmy (2022) i Byłobyśbyło (2024) oraz zina Próba wyjścia z brzucha | Próba wejścia do brzucha (2021) stworzonego z Zofką Koftą i Girls and Queers to the Front. Należę do kolektywu Plenum Osób Opiekujących Się.