Julia Krupa
Potrzebę radykalnej zmiany w relacjach z więcej-niż-ludźmi zauważyłam, gdy próbowałam zdefiniować kryzys klimatyczny jako kryzysu dialogu. Zafascynował mnie sposób bycia w świecie roślin, ich otwartość i sprzężenie ze środowiskiem, wytrwałość oraz ogromny potencjał kolektywności. Być może nie tyle powinniśmy upodmiotowić naturę, ile odpodmiotowić nas samych? Jedną ze zmian, jakie możemy wprowadzić, jest praktykowanie i uwidacznianie kolektywnej sprawczości. Jak rośliny, badaczki i artystki mogą tworzyć sztukę? Jak zmienia się sztuka i jak sztuka zmienia świat w czasie kryzysu?
Podczas rezydencji będę korzystać z tradycyjnych form artystycznych, ale także z ekspresyjnych i performatywnych potencjałów wspólnego gotowania, wędrówki i współbycia z roślinami. Punktem wyjścia będzie spotykanie roślin w ich otoczeniu – od łąk, przez nieużytki i ogródki działkowe, po rynny miejskich budynków – a także poznawanie osób zaangażowanych w różnorodne relacje z nimi. Do wspólnych praktyk zostaną zaproszone członkinie zielarskiej pracowni Chwaściarnia oraz osoby uczestniczące w warsztatach i rozmowach podczas spotkań otwartych.
Jestem artystką wizualną i w swojej praktyce łączę zielarstwo ze sztuką. Studiuję w Szkole Doktorskiej Nauk Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim; prowadzę projekt Zielarska droga do feministycznej bioegalitarności. Tradycje fitoterapeutyczne w Polsce wobec kryzysu klimatycznego. Jestem absolwentką warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa (2021) oraz laureatką nagrody głównej w konkursie artystycznym Inicjatywy Entry. W ramach Autonomicznej Przestrzeni Edukacyjnej na warszawskim Jazdowie prowadzę autorską pracownię o nazwie Chwaściarnia, praktykującą metody ponadgatunkowego porozumienia z roślinami. Jestem współautorką tekstu Fitomisteria. Zielarska praktyka spekulatywna, który został opublikowany w „Czasie Kultury”. W 2022 roku współprowadziłam projekt Fitografie o ludzko-roślinnych relacjach w postindustrialnym śląskim krajobrazie, realizowany przez Akademię Sztuk Pięknych w Katowicach i Uniwersytet Śląski.
Podczas pierwszego etapu przyglądałyśmy się różnym sposobom przedstawiania roślin i wizualnego opowiadania o relacji z nimi. Zajrzałyśmy do renesansowych herbariów (takich jak zielnik Syreniusza), oglądałyśmy cyjanotypie roślin wodnych Anny Atkins i prace współczesnych polskich artystek takich jak Cecylia Malik czy Diana Lelonek. Następnie odbyły się warsztaty pisarskie, czytanie tekstów z motywami roślinnymi w metodzie interrupted reading, indywidualne spacery w poszukiwaniu inspiracji oraz wspólne tworzenie mapy myśli, szkiców i skojarzeń. Drugą częścią warsztatu było tworzenie poszczególnych stron zina oraz ich skanowanie. Chciałyśmy zastanowić się nad tym, jak z czułością i uważnością patrzeć na rośliny w mieście.
