Modelowanie nowej instytucji – podsumowanie ze spotkania środowiska tanecznego z Maciejem Siudą

Głównym założeniem projektu sceny tańca jest ruch, który objawia się w przeniesieniu wejścia i wyjścia do Pawilonu. Ten mocny performatywny gest wpisuje się w charakterystykę otoczenia – ruchu Wisły, spacerowiczów, turystów i tras samochodowych. Taniec stanie się integralną częścią otoczenia poprzez wyjście z instytucji i pokazy performatywne na scenach plenerowych oraz bulwarach, a obecność stołecznej sceny tańca będzie animować okolicę w nowy sposób.

Gest wyjścia z budynku opowiada również o relacji Pawilonu wobec instytucjonalnej mapy stolicy. W PFU została uwzględniona współzależność placówek teatralnych i performatywnych – przedstawia ją wizualizacja autorstwa Rafała Dominika. Postawiono przez to pytanie: jak zachowałaby się nowa instytucja, gdyby weszła w interakcje z innymi, a także: jakie funkcje może pełnić w ekosystemie tańca?

Punktem odniesienia dla PFU Pawilonu nad Wisłą był Pavillon ADC w Genewie, czyli budynek o podobnych gabarytach.

Analiza oświetlenia podczas jednego ze spektakli w Pavillon ADC pozwoliła opracować dokładne zapotrzebowanie sceny warszawskiego Pawilonu oraz określić liczbę i rodzaj lamp. Sposób ich montażu będzie inspirowany systemem zastosowanym w Nowym Teatrze, znacznie ułatwia on bowiem pracę operatorską. Scena będzie dodatkowo zaopatrzona w widownię teleskopową – stały element przestrzeni z wydzieloną reżyserką.

Biuro Kultury m.st. Warszawy zaakceptowało maksymalny wariant wyposażenia i przekształcenia Pawilonu, który zakłada wybudowanie antresoli nad dzisiejszym holem wejściowym, co pozwoli zmieścić w tej niewielkiej przestrzeni biura dla pracowniczek i pracowników. Podobne rozwiązanie zastosowano także w innych instytucjach, w tym zagranicznych. Warszawska scena tańca, podobnie jak Pavillon ADC, nie posiada jednak dodatkowych sal do prób. Genewska instytucja wynajmuje od miasta trzy sale zlokalizowane w odległości piętnastominutowego spaceru od głównej siedziby – takie rozwiązanie może zostać wprowadzone także w Warszawie.

Według członków środowiska dodatkowego przemyślenia wymaga pomysł wydzielenia przestrzeni edukacyjnej i magazynowej. PFU zakłada wykonanie boxów do przechowywania sprzętu i materiałów scenicznych inspirowanych rozwiązaniem wprowadzonym w Pavillon ADC. Ich rozmieszczenie może jednak kolidować z przestrzenią edukacyjną zaplanowaną w aktualnym holu Pawilonu. Rozwiązanie tego problemu pozostaje otwarte, a Maciej Siuda prowadzi na ten temat konsultacje z ekspertami.

Zaproponowany PFU jest pozytywnie odbierany przez władze miejskie i środowisko. Decyzja o realizacji koncepcji wymagającej większego budżetu to obiecujący zwrot w stronę dowartościowania tańca i dostrzeżenia jego roli w kształtowaniu pola kulturalnego stolicy.

Schemat zmiany wejścia do pawilonu, ilustracja: Maciej Siuda Pracownia

W 2024 roku projekt sceny tańca ze strony WOK dalej wspiera Joanna Leśnierowska – zajmie się konsultacjami oraz merytorycznymi przygotowaniami do programu pilotażowego. Prowadzi spotkania – studia przypadków mające wszystkim osobom zainteresowanym udziałem w konkursie dostarczyć dodatkowych informacji i inspiracji (z Kolonii i Zurychu). Na stronie internetowej będą pojawiać się dodatkowe materiały – osoby ze środowiska tanecznego mogą zgłaszać swoje potrzeby w tym zakresie.

WOK przeprowadzi również ewaluację dotychczasowego procesu, co będzie wstępem do monitorowania przez nas programu pilotażowego. Głównym celem jest teraz przygotowanie do konkursu.