Paweł Łysak
W 1998 roku wraz z Pawłem Wodzińskim założyłem „towarzystwo teatralne”, a w latach 2000-2003 wspólnie kierowaliśmy Teatrem Polskim w Poznaniu. Od roku 2006 do 2014 byłem dyrektorem Teatru Polskiego im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy oraz siedmiu edycji Festiwalu Prapremier (2007–2014). Od września 2014 roku jestem dyrektorem Teatru Powszechnego im. Zygmunta Hübnera w Warszawie, a także wiceprezesem Stowarzyszenia Dyrektorów Teatrów. Byłem koordynatorem obywatelskiego Kongresu Kultury 2016. Jestem członkiem zespołu kuratorskiego Forum Przyszłości Kultury, a także współzałożycielem i członkiem Zarządu Gildii Polskich Reżyserek i Reżyserów Teatralnych.
W 2010 roku byłem kuratorem Projektu Bydgoskiego w staraniach o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016. Od 2011 do 2014 roku byłem Koordynatorem Obywatelskiej Rady Kultury Bydgoszczy. Od 2012 do 2016 roku pełniłem rolę Przewodniczącego Rady do spraw Instytucji Artystycznych przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Jestem laureatem prestiżowych nagród i wyróżnień, m.in. Złotego Krzyża Zasługi za „zasługi dla kultury polskiej” (2015), Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w kategorii „Teatr” (2012), a także Paszportu „Polityki” w kategorii „Teatr” („za konsekwentne budowanie ambitnego repertuaru, za łączenie kolejnych premier z dyskusjami i akcjami aktywizującymi widzów, teatr i miasto”, 2008). Zostałem również nagrodzony medalem Casimirus Magnus Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego (2014). Jestem finalistą plebiscytu „Gazety Wyborczej” – Bydgoszczanin 25-lecia. Ponadto za reżyserię spektaklu „V (F) ICD-10. Transformacje” uzyskałem wyróżnienie w ramach XVI Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2010) oraz Nagrodę X Ogólnopolskiego Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu (2010). Otrzymałem także Laur im. Andrzeja Szwalbego (2009), Nagrodę Feliks „Gazety Wyborczej” dla ludzi sukcesu (2008) oraz Nagrodę Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego (2008).
Jako reżyser debiutowałem spektaklem „Roberto Zucco” Bernarda Marie Koltèsa (Teatr Dramatyczny w Warszawie, 1992). Pracowałem w Teatrze im. Osterwy w Lublinie, gdzie zrealizowałem m.in. „Antygonę w Nowym Jorku” Janusza Głowackiego (1993), „Wiśniowy sad” A. Czechowa (1997), „Krzesła” E. Ionesco (1998). Poza tym, zrealizowałem m.in. „Bachantki” Eurypidesa (Teatr im. A. Mickiewicza, Częstochowa, 1995), „Sędziów” Stanisława Wyspiańskiego (Teatr Polski, Warszawa, 1998). W ramach „towarzystwa teatralnego” zrealizowałem „Shopping and Fucking” Marka Ravenhilla (Teatr Rozmaitości, Warszawa, 1998) i „Ogień w głowie” Mariusa von Mayenburga (1999). W czasach dyrekcji poznańskiej przygotowałem m.in. „Noc Helvera” oraz „Helmucika” Ingmara Villqista, „Księcia niezłomnego” Juliusza Słowackiego, „Freiheit-Wolność” wg Leona Kruczkowskiego i „Terroryzm” braci Presniakow.
W 2005 roku zrealizowałem „Iwanowa” Antoniego Czechowa w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi, a trzy lata później „Sen nocy letniej” Williama Szekspira. W Teatrze Polskim w Bydgoszczy w 2008 r. wyreżyserowałem nagradzaną „Sprawę Dantona” Stanisławy Przybyszewskiej, a w 2009 „Trzy siostry” wg Antoniego Czechowa. W ramach międzynarodowego projektu Goethe-Institut „After the fall / Po upadku. Europa po 1989 roku” została zrealizowana premiera „V (F) ICD -10. Transformacje” z tekstem Artura Pałygi (Teatr Polski w Bydgoszczy, 2009). W 2011 roku wyreżyserowałem „Operę za trzy grosze” Bertolta Brechta, w 2012 roku – „Popiełuszkę” Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk, a w 2013 „Wiśniowy sad” A. Czechowa. Na podstawie tekstów Artura Pałygi w 2014 roku na bydgoskiej scenie wyreżyserowałem cykl ośmiu monodramów „Historie bydgoskie”, a w 2019 spektakl „Trump i pole kukurydzy”. Na deskach Teatru Powszechnego w Warszawie wyreżyserowałem spektakle: „Krzyczcie, Chiny!” wg Siergieja Tretiakowa (2015), „Kuroń. Pasja według św. Jacka” Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk (2017), „Jak ocalić świat na małej scenie?” (2018), „Jądro ciemności” wg Conrada (2021) oraz „Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego (2023). W maju 2024 roku w Teatrze Fredry w Gnieźnie wyreżyserowałem spektakl „Czekając na Godota” na podstawie sztuki Samuela Becketta. Wyreżyserowałem także „Opowiem wam bajkę” – spektakl na podstawie bajek Zofii Lorentz oraz wspomnień osób, które podczas powstania warszawskiego były dziećmi (Muzeum Powstania Warszawskiego, 2010).
Często pracuję w Teatrze Polskiego Radia. Jestem reżyserem słuchowisk radiowych (między innymi na VII i XIII Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry – Sopot” zwyciężyłem w kategorii „reżyseria” za słuchowiska: „Witaj w tej krainie” wg prozy Marka Nowakowskiego (2007) oraz „Prorok Ilja” według dramatu Tadeusza Słobodzianka (2013); w 2011 roku zostałem laureatem Grand Prix tego Festiwalu za słuchowisko „Somosierra” Pawła Sztarbowskiego.