Natalia Kalicki / Milena Soporowska
Rezyliencja oznacza dla nas tworzenie praktyk wymiany z ludźmi, przestrzenią i naturą, które rozwijają wiedzę i sieci społeczne w dłuższej perspektywie. Rezyliencja obejmuje zrównoważone modele pracy oraz odpoczynku, które chciałybyśmy wypracować poprzez kolaboracje tworzące przestrzeń odpowiadającą na potrzeby własne i sąsiedzkie. To rodzaj ukorzenienia w tym, co proste, powtarzalne i pozornie niespektakularne.
Rezyliencję jako sposób adaptacji rozumiemy również jako poszukiwanie własnego wewnętrznego rytmu. Dostosowanie się do naturalnej indywidualnej tonacji, która zostaje „zakrzyczana” przez zgiełk miasta i wymogi, jakie stawia przed nami współczesna, stechnicyzowana kultura, za którą ciało ludzkie nie jest już w stanie nadążyć.
Dlatego, inspirując się esejem The Carrier Bag Theory of Fiction Ursuli K. Le Guin, poszukujemy nowej narracji, wizji przyszłości opartej na modelu niespiesznego „zbieracza”. Zbieracza zorientowanego na proces, który zbiera różne doświadczenia, budując poczucie wspólnotowości w oparciu o codzienne gesty. Podczas swojego spaceru „zbieracz” nawiązuje nowe relacje i pielęgnuje te już zawiązane, dając sobie czas na refleksję.
Wierzymy w to, że prawdziwej, długoterminowej odporności nie da się wypracować z doskoku, w chaosie, dlatego stawiamy na rozłożoną w czasie, podzieloną na etapy wspólną podróż.
Podczas rezydencji chciałybyśmy stworzyć przestrzeń, w której mogłybyśmy uczyć się poprzez odpoczynek – niespiesznie i w swoim tempie. Mamy dostęp do działki pod Warszawą, która od lat stoi pusta i wymaga zaopiekowania. Szukając alternatyw wobec drogich lokali miejskich, pomyślałyśmy, że domek mógłby stać się naszą tymczasową, otwartą pracownią artystyczną i miejscem wymiany wiedzy w ramach procesu, który nazwałyśmy roboczo Akademią Działkową. Interesują nas alternatywne formy edukacji zbudowane na wzajemnej wymianie, zorientowane na proces i bliskość z naturą. Podczas programu rezydencyjnego chciałybyśmy wejść w interakcję z naszymi sąsiadami – innymi działkowcami – zapraszając ich na spotkania, zachęcając do wymiany specjalistycznej wiedzy na temat ogrodnictwa, utrzymania terenu, okolicznej przyrody. Jednocześnie planujemy zaprosić różne osoby pracujące z naturą, należące do świata szeroko rozumianej kultury/nauki, na spotkania autorskie, spacery, otwarte dyskusje i rozmowy dotyczące potrzeb. Poprzez działania polegające na udostępnieniu naszej przestrzeni dla innych osób chciałybyśmy jednocześnie sprawdzić, jak nasza działkowa patainstytucja sprawdza się w roli „akademii wytchnieniowej”.
Budżet na organizację procesu przeznaczyłybyśmy na spotkania z wymienionymi osobami oraz zakup ewentualnych materiałów do warsztatów.
Od Was oczekiwałybyśmy wsparcia merytorycznego w ramach budowania relacji ze społecznością, możliwość konsultacji przy organizacji spotkań oraz umożliwienia sieciowania z innymi osobami rezydenckimi. Przede wszystkim zaś zaufania nam i naszemu procesowi.
W portfolio znajduje się mapa myśli oddająca nasz proces i jego założenia.